W świecie, który nieustannie mówi, komentuje, krzyczy i wymaga reakcji, cisza staje się czymś niemal dziwnym. A przecież w ciszy może dokonać się to, co najważniejsze – spotkanie. Spotkanie z Bogiem, z własnym sercem, z prawdą. I nikt nie uczy nas tej ciszy lepiej niż Maryja.
O Niej w Ewangeliach nie przeczytamy wielu słów. Ale nie dlatego, że była bierna. Wręcz przeciwnie – Jej milczenie było pełne treści. Była obecna, czujna, skupiona. W Jej sercu działy się wielkie rzeczy, choć nie musiała ich wypowiadać. I właśnie dlatego warto zatrzymać się dzisiaj nad tą niezwykłą, duchową postawą Maryi – milczeniem, które przemienia.
Milczenie, które słucha
Maryja, gdy przyjmuje słowa anioła w chwili Zwiastowania, nie przerywa, nie zadaje dziesiątek pytań. Zadaje jedno – proste i pełne wiary: „Jakże się to stanie?” A potem odpowiada: „Niech mi się stanie według słowa Twego.” I to wystarczy. Nie potrzebuje wyjaśnień, planów, gwarancji. Po prostu słucha Boga i ufa.
W tym jednym momencie widzimy, że cisza Maryi to nie pustka – to przestrzeń na słowo Boga. Cisza, która nie oznacza bierności, lecz gotowość do przyjęcia, rozważenia i pójścia za tym, co Boże, nawet jeśli nie wszystko się rozumie.
Milczenie, które rozważa
Ewangelista Łukasz zapisuje dwa razy niemal te same słowa o Maryi: „Zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.” Nie w ustach. Nie na języku. W sercu.
Maryja nie komentuje publicznie narodzin Jezusa w stajni. Nie wygłasza kazania w świątyni, gdy dwunastoletni Jezus rozmawia z uczonymi. Ona patrzy. Słucha. Obserwuje. I rozważa. Nie musi wszystkiego zrozumieć od razu. Jej droga to trwanie przy Bogu w zaufaniu, nawet gdy rzeczy dzieją się inaczej, niż mogłaby się spodziewać.
Czy my tak potrafimy? Zatrzymać się. Zamiast komentować – po prostu być. Zamiast szukać sensu na siłę – zaufać. To właśnie Maryja może nas tego nauczyć.
Milczenie pod krzyżem
Są w życiu chwile, gdy nie ma słów. Gdy żaden komentarz nie ma sensu. Gdy wszystko, co pozostaje, to stać pod krzyżem.
Tam właśnie widzimy Maryję. Nie krzyczy, nie rozpacza w słowach. Po prostu stoi. Cierpi, ale jest obecna, wierna, blisko. Jej milczenie jest pełne bólu, ale i nadziei. To milczenie Matki, która nie opuszcza.
I właśnie w tej postawie widać największą siłę duchową. Gdy nie trzeba nic mówić – a i tak wiadomo wszystko. Maryja trwa przy Jezusie aż do końca. I uczy nas, że czasem największą modlitwą jest milczenie serca pełnego wiary.
Maryja i nasza codzienna cisza
My też mamy chwile, kiedy nie wiemy, jak się modlić. Kiedy nie umiemy już mówić. Kiedy wszystko w środku jest zamglone. I właśnie wtedy Maryja przychodzi nie z hałasem, ale z cichością.
Zachęca, byśmy usiedli, zamknęli oczy i… nie bali się milczeć. Byśmy zaprosili Boga do tej ciszy. Bo może właśnie wtedy powie nam coś najważniejszego.
Dziś jesteśmy bombardowani słowami, dźwiękami, bodźcami. Ale Bóg najczęściej mówi w ciszy. A Maryja uczy nas, jak się tej ciszy nie bać. Jak uczynić z niej modlitwę, przestrzeń, drogę.
Cisza jako styl życia duchowego
Maryja uczy duchowości cichej, pokornej, ukrytej. Nie chodzi o to, by nie mówić – ale by umieć słuchać. By nie mówić za dużo. By najpierw słuchać Boga, a potem mówić ludziom.
Cisza nie oznacza braku działania. Maryja przecież poszła z pośpiechem do Elżbiety, by jej pomóc. Ale wcześniej była cisza, modlitwa, rozeznanie. I dopiero wtedy działanie. Taki rytm daje pokój i głębię – bez chaosu, bez zamieszania.
Na zakończenie
Maryja – cicha, ale obecna. Milcząca, ale silna. Pokorna, ale stanowcza. Jej duchowość to nie teologia książek, lecz duchowość serca. I w tym właśnie może być nam tak bliska – bo każdy z nas potrzebuje chwili ciszy. Takiej, która nie oddziela od Boga, ale prowadzi do Niego.
Modlitwa do Maryi o dar duchowej ciszy
Maryjo, Matko Milczenia,
naucz mnie słuchać, zanim zacznę mówić.
Prowadź mnie do ciszy, w której przemawia Bóg.
Pomóż mi zatrzymać się w zabieganym świecie.
Gdy nie wiem, co powiedzieć – bądź przy mnie.
Ucz mnie milczenia, które leczy,
ciszy, która otwiera serce,
i obecności, która niesie pokój.
Amen.
Komentarze
Prześlij komentarz