To jeden z tych dni w roku, kiedy miasto wygląda inaczej. Drogę zamiast samochodów wypełniają ludzie, dzieci sypią kwiaty, a dźwięk śpiewanej pieśni miesza się z zapachem zieleni i kadzidła. Figury, chorągwie, sztandary, a pośród nich — On. W maleńkiej, białej Hostii. Skromny. Cichy. Prawdziwy.
Dziś Jezus wychodzi na ulice. Dziś Boże Ciało.
Co tak naprawdę świętujemy?
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, czyli właśnie Boże Ciało, to święto obecności Boga tu i teraz, w bardzo konkretny sposób. W centrum nie stoi wydarzenie historyczne ani cud z przeszłości, ale codzienny cud Eucharystii, który dzieje się na każdej Mszy Świętej.
To moment, kiedy przypominamy sobie, że Bóg naprawdę zamieszkał w chlebie. Nie jako symbol. Nie jako pamiątka. Ale naprawdę.
Dlaczego procesja? Dlaczego ulice?
To pytanie zadaje sobie wielu ludzi – również ci, którzy z wiarą są na bakier. Dlaczego Kościół "wychodzi na zewnątrz"? Dlaczego procesje, śpiewy, tłumy?
Bo to nie tylko tradycja. To manifestacja wiary. Procesja Bożego Ciała jest jak publiczne wyznanie: „Wierzę, że Jezus jest tu obecny. Wierzę, że kroczy z nami po zwykłych drogach życia.”
To również przypomnienie dla świata, że Bóg nie został zamknięty w świątyni. Że nie jest tylko „na ołtarzu”. Jezus pragnie iść z nami, pośród nas, do naszych codziennych spraw — na chodniki, place, rynki. Tam, gdzie żyjemy, gdzie cierpimy, gdzie się śpieszymy i gubimy.
Kwiaty pod Jego stopy
Dzieci sypiące kwiaty nie są tylko słodkim obrazkiem dla fotografów. To piękny i głęboki znak: kiedy przechodzi Bóg, świat powinien się rozkwitać.
Sypanie kwiatów, śpiew, dekorowanie okien czy tworzenie ołtarzy — to wszystko są znaki miłości i czci, które mają powiedzieć jedno: „Jesteś dla mnie ważny, Jezu. Jesteś naprawdę obecny. Witaj w moim życiu.”
On jest pośród nas – naprawdę
W Ewangelii według świętego Jana Jezus mówi bardzo jasno:
„Ja jestem chlebem życia. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne.”
To nie metafora. To obietnica. I właśnie dziś, w Boże Ciało, ta prawda rozbrzmiewa najmocniej. Ciało i Krew Chrystusa są realne. On sam — ukryty w białej Hostii — przechodzi dziś obok nas. Tak po prostu. Bez spektakularnych znaków. W ciszy. Ale z prawdziwą obecnością.
Co by było, gdybyśmy naprawdę w to wierzyli?
Zatrzymaj się na chwilę i pomyśl: co by było, gdybyśmy traktowali każdą Mszę Świętą, każdą Komunię, jak spotkanie z żywym Bogiem? Jakbyśmy stali naprzeciw samego Jezusa?
Bo przecież tak właśnie jest. Boże Ciało to nie „święto raz w roku” — to przypomnienie, że każda niedziela, każdy dzień, w którym uczestniczysz w Eucharystii, to Boże Ciało na nowo.
Jezus idzie wśród naszych domów
Może dzisiaj nie masz siły uczestniczyć w procesji. Może nie czujesz się na siłach, by iść, śpiewać, stać w tłumie. A może po prostu obserwujesz to wszystko z daleka, z okna, z dystansem.
Ale wiedz jedno — Jezus idzie też do ciebie. Do twojego zmęczenia. Do twoich pytań. Do twojej pustki. Nie zatrzyma się przed progiem. Nie ominie twojego serca.
On pragnie być blisko. Nie tylko dzisiaj, ale zawsze.
I co dalej?
Procesja się kończy. Chorągwie wracają na swoje miejsce. Kwiaty zwiędną. Ale Jezus zostaje. W tabernakulum. W Komunii Świętej. W twoim sercu, jeśli Go zaprosisz.
Boże Ciało nie jest po to, żeby się zachwycić i zapomnieć. Jest po to, by odkryć, że Eucharystia jest wszystkim.
Na koniec – krótkie wezwanie
Jezu, który jesteś z nami w Eucharystii, naucz mnie patrzeć na Ciebie z wiarą. Spraw, aby każde moje „Amen” było prawdziwym „Wierzę”. Przechodź przez moje życie tak, jak dziś przechodzisz ulicami miasta. I zostań. Na zawsze.
Komentarze
Prześlij komentarz